dwulicowy człowiek

См. также в других словарях:

• dwulicowy — dwulicowywi «mający dwa oblicza moralne; fałszywy, obłudny» Dwulicowy człowiek. Dwulicowe postępowanie …   Słownik języka polskiego

• dwulicowiec — m II, DB. dwulicowiecwca; lm M. dwulicowiecwcy, DB. dwulicowiecwców «człowiek dwulicowy, obłudny, fałszywy» …   Słownik języka polskiego

• hipokryta — m odm. jak ż IV, CMs. hipokrytaycie; lm M. hipokrytayci, DB. hipokrytatów «człowiek fałszywy, dwulicowy; obłudnik» Udawana, fałszywa serdeczność hipokryty. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• obłudnik — m III, DB. a, N. obłudnikkiem; lm M. obłudnikicy, DB. ów «człowiek obłudny, fałszywy, dwulicowy; hipokryta» …   Słownik języka polskiego

• fałszywy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, fałszywywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezgodny z prawdą i faktami; nieprawdziwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fałszywy donos. Fałszywe oskarżenie, zeznanie. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obłudny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obłudnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego cechuje obłuda; fałszywy, dwulicowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek obłudny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień